Τελετή Έναρξης Ολυμπιακών Αγώνων «Παρίσι 2024»: Αν όχι η Γαλλία, ποιός και αν όχι τώρα, πότε;

ΣΑΒΒΑΤΟ 27 ΙΟΥΛΙΟΥ 2024
Όποια άποψη κι αν έχει κάποιος για την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού και είναι ασφαλώς σεβαστή, οι Γάλλοι οφείλουμε όλοι να παραδεχτούμε ότι τόλμηααν το σχεδόν αδύνατο. Διαχείριση 300.000 ανθρώπων εκτός σταδίου σε δύσκολες εποχές, με τη σκιά της τρομοκρατίας παντού, προβολή μιας ολόκληρης πόλης και χρησιμοποίηση σχεδόν κάθε θρυλικής γωνιάς της που μετατράπηκε σε ανεξάρτητο σκηνικό θεάτρου και φυσικά εκμετάλλευση του υγρού στοιχείου που πάντα γοητεύει, συμβολίζει, ενώνει.
Προσωπικά θεωρώ πως ήταν μια τελετή μόνο για την τηλεόραση. Σχεδόν κανένας, που βρισκόταν στην ιδιότυπη αυτή τεράστια σκηνή των 6 χιλιομέτρων μήκους περίπου, δεν είχε ολοκληρωμένη άποψη των δρώμενων, γιατί απλά δεν μπορούσε να τα δει και κανένας αθλητής επίσης δεν αισθάνθηκε ουσιαστικά μέρος αυτής της γιορτής, γιατί δεν μπόρεσε να ενωθεί με την ενέργεια των άλλων αποστολών, απολαμβάνοντας τη δόνηση που προσφέρει ένα στάδιο, που πάλλεται ως καρδιά στην ολοκλήρωση της παρέλασης με τον έναν αθλητή δίπλα στον άλλον. Όμως όλα αυτά θα μπορούσαν να δικαιολογηθούν για τις ανάγκες μια τέτοιας ιδιαίτερης παράστασης και το καλλιτεχνικό όραμα ενός σκηνοθέτη, αν τουλάχιστον η σημαντικότερη στιγμή της βραδιάς, το άναμα του βωμού, ήταν ορατή και όχι απόλυτα απομονωμένη σε κάποιο σημείο, όπου κανένας δεν μπορούσε να πλησιάσει. Ακόμα και η εμβληματική εμφάνιση της Σελίν Ντιόν, γεμάτη συγκίνηση και συναίσθημα, εμπνεύστηκε, στήθηκε και κινηματογραφήθηκε μόνο για τις ανάγκες της τηλεοπτικής κάλυψης και όχι του ίδιου του γεγονότος.
Τώρα σχετικά με την αισθητική, τη θεματολογία και την προσέγγιση μεγάλων κοινωνικών θεμάτων μέσα από την τελετή, πολλά θα μπορούσε να πει κανείς και πολλές αντιρρήσεις έχει ήδη εγείρει η επιλογή της υπερπροβολής της woke ατζέντας και της gay κουλτούρας. Όμως, όσο ακόμα υπάρχουν κράτη που υπολογίζουν το πολιτικό κόστος για την θεσμοθέτηση θεμάτων, όπως αυτό του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών και όσο υπάρχουν γονείς που στέλνουν τα παιδιά τους στο νοσοκομείο, επειδή απλά τους αποκάλυψαν τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό και το ποιοι είναι πραγματικά και αυτό όχι στο Αφγανιστάν, αλλά στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε σκηνές παγκόσμιας εμβέλειας, όπως αυτή των Ολυμπιακών Αγώνων, οφείλουν να πάρουν θέση και να ανατρέψουν τα δεδομένα, κόντρα σε συντηρητικές κοινωνίες που συνεχίζουν τα αρνούνται ανθρώπινα δικαιώματα σε συγκεκριμένες κατηγορίες ανθρώπων. Και αν αυτό δεν το κάνουν χώρες σαν τη Γαλλία και συγκεκριμένα, αν θέλετε, η Γαλλία, τότε ποιός θα το κάνει και αν όχι τώρα, πότε;
Και μόνο για αυτό βγάζω το καπέλλο στους διοργανωτές, γιατί τόλμησαν εκεί που άλλοι θα χάιδευαν αυτιά και συνειδήσεις στο όνομα δήθεν των ολυμπιακών αξιών.
Μα υπάρχει κάποιος που συνεχίζει να πιστεύει πως ακόμα και αυτές οι αξίες του ωραίου, του μεγάλου, του αληθινού έχουν μείνει ανέγγιχτες από το μάρκετινγκ, το ντόπινγκ, τις απαιτήσεις της παγκόσμιας αγοράς και τις ανάγκες της σύγχρονης ινσταγκραμικής προβολής σε ένα γεγονός με τόσο μεγάλα οικονομικά συμφέροντα; Γιατί αν πράγματι είχαν παραμείνει αλώβητες, ίσως αθλητές σαν τον Ζιντάν, οι κουτουλιές του οποίου σε αντίπαλό του σε τελικό του Μουντιάλ και με όλη του την επαγγελματική αθλητική καριέρα πολύ μακριά από τον χώρο των Ολυμπιακών Αγώνων, να μην είχαν μια τόσο πρωταγωνιστική θέση σε αυτή την τελετή.
Νίκος Μιχαλόπουλος
Συγγραφέας – Πρωταθλητής Ακοντισμού
Ακτιβιστής – Εκπαιδευτικός
”Ονειρεύομαι Θέλω Μπορώ”
———————————
Web Site: www.nikosmichalopoulos.gr
Facebook: https://www.facebook.com/nikomichalopoulos/
Twitter: https://twitter.com/AnnaNikos1
Instagram: https://
www.instagram.com/nikos__michalopoulos/
TikTok: @nikmichalopoulos