Πρώτος επίσημος αγώνας στίβου στην covid-εποχή για το 2020 στην κατηγορία των Masters

ΣΑΒΒΑΤΟ 25 ΙΟΥΛΙΟΥ 2020

Το ανακαινισμένο Ζηρίνειο, στην Κηφισιά, άνοιξε τις πύλες του για πρώτη φορά μετά την ανακαίνισης του για να υποδεχτεί τον πρώτο επίσημο αγώνα στίβου της χρονιάς για το 2020, στην κατηγορία των Masters, με την επωνυμία ΕΥΣΤΑΘΙΑΔΕΙΑ 2020, στην πολύ ιδιαίτερη αυτή συγκυρία της πανδημίας του covid 19, τιμώντας τον Μεσογειονίκη και Βαλκανιονίκη του άλματος επί κοντώ με μεταλλικό κοντάρι, Ρήγα Ευσταθιάδη, που έφυγε από τη ζωή το 2017.
Οι αγώνες διεξήχθησαν με πολύ μεγάλη επιτυχία και τεράστια συμμετοχή αθλητών.
Στον ακοντισμό των ανδρών, ο συγγραφέας Νίκος Μιχαλόπουλος ήταν 1ος, στην κατηγορία M50 και σχολίασε με το ακόλουθο μήνυμα στα social media τον πολυαναμέμενο αυτό αγώνα:

«ΣΑΒΒΑΤΟ 25 ΙΟΥΛΙΟΥ • ΕΥΣΤΑΘΙΑΔΕΙΑ 2020

Απόψε στο Ζηρίνειο επιστρέφουμε αγωνιστικά στον στίβο μετά από πολλούς μήνες, τους περισσότερους για πρώτη φορά από τη μία αγωνιστική περίοδο στην άλλη.
Όταν πέρσι πραγματοποιούσαμε την τελευταία μας αγωνιστική εμφάνιση, κανένας από μας δεν περίμενε αυτό που θα συνέβαινε. Ένας πρωτόγνωρος εγκλεισμός, μια άλλου τύπου ανασφάλεια, είναι καινούργιος τρόπος ζωής, που μας έκανε ίσως να δούμε τα πράγματα με διαφορετικό μάτι και να εκτιμήσουμε πολύ περισσότερο κάποια από εκείνα τα μικρά που θεωρούσαμε δεδομένα. Το να είμαστε κοντά στους αγαπημένους μας, το να πηγαίνουμε στις δουλειές μας, το να πέρνουμε τη τσάντα μας για να φτάσουμε στην προπόνησή μας, το να αγγιζόμαστε, το να φιλιόμαστε, το να είμαστε όλοι μαζί και κοντά.
Όμως δεδομένα πράγματα δεν υπάρχουν στη ζωή και οι περισσότεροι από εμάς που σήμερα θα αγωνιστούμε, ειδικά σε αυτόν τον αγώνα, το γνωρίζουμε καλά, γιατί το να κάνεις αθλητισμό στις δικές μας ηλικιίες και μάλιστα αγωνιστικό ή έναν άλλου τύπου πρωταθλητισμό, κατά την άποψή μου πολύ πιο ουσιαστικό και φιλοσοφημένο από αυτόν που προβάλλουν τα μέσα, είναι κάτι που σίγουρα στα πρώτα νειάτα μας δεν το είχαμε ίσως φανταστεί, όμως δουλέψαμε και δουλεύουμε πολύ για να το πετύχουμε, εκτιμώντας κάθε στιγμή και κάθε ευκαιρία για να γίνουμε καλύτεροι, ζώντας το όνειρο και συνειδητοποιώντας πως αυτό το όνειρο, όπως κάθε πραγματικό όνειρο δεν έχει ημερομηνία λήξης.
Σήμερα θα συναντηθούμε λοιπόν στο ανακαινισμένο Ζηρίνειο, εγκανιάζοντάς το και πιστεύω βαθιά, πως αυτό δεν είναι τυχαίο. Ίσως τίποτα δεν είναι τυχαίο, αφού σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό τις τύχες μας τις δημιουργούμε μόνοι μας, μέσα από πολύ προσπάθεια που μας κρατάει έτοιμους και κοντά στις ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται. Και όσοι σήμερα είμαστε εδώ, όλη αυτή την περίοδο του εγκλεισμού και της μοναξιάς συνεχίσαμε να τρέχουμε και να παλεύουμε με τον καλύτερο τρόπο που μπορούσε ο καθένας, ώστε να κρατηθούμε έτοιμοι και κοντά στον καινούργιο δρόμο που θα ανοιγόταν μπροστά μας.
Ο σημερινός αγώνας λοιπόν είναι κάτι σαν μια καινούργια αρχή. Αρχή στον στίβο, αρχή στη ζωή μας, αρχή στους αγώνες μας, αρχή στον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα και για μένα προσωπικά γίνεται σε έναν χώρο που συμβολίζει καινούργιες αρχές. Όταν πριν από αρκετά χρόνια έφυγα από τους στίβους με έναν μεγάλο τραυματισμό στον ώμο μου, σχεδόν σίγουρος που δεν θα ξαναπιάσω ακόντιο στη ζωή μου, το Ζηρίνειο μου έδωσε την ευκαιρία να κυνηγήσω και πάλι τα όνειρά μου στον αθλητισμό. Για πολλά χρόνια έκανα σκοποβολή στο σκοπευτήριό του και έζησα ένα νέο κεφάλαιο πρωταθλητισμού που κράτησε σχεδόν 20 χρόνια και με έβαλε σε έναν καινούργιο κόσμο, που μέχρι τότε δεν ήξερα, αλλά μου έδειξε με τον καλύτερο τρόπο τι είμαι ικανός να κάνω, όταν το θέλω πολύ. Ο διάδρομος του ακοντισμού βρισκόταν πάντα έξω ακριβώς από την πόρτα του σκοπευτηρίου και σήμερα με περιμένει να τον τρέξω με το ακόντιό μου στο χέρι, έχοντας κλείσει πια το κεφάλαιο της σκοποβολής, όταν μια σπάνια περιπέτεια με το μάτι μου επηρέασε την ποιότητα της δουλειάς μου και του επιπέδου στο οποίο είχα φτάσει με απίστευτα πολλή δουλειά και αφοσίωση και με ανάγκασε να κάνω και πάλι μια καινούργια αρχή, προκειμένου να παραμείνω κοντά στο όνειρό μου, που δεν είναι άλλο από το να με δοκιμάζω, νε με προκαλώ, να με βάζω στον ανταγωνισμό, να με προσαρμόζω, να με εξελίσσω, να με κρατάω στο σήμερα ενεργό και έτοιμο να κάνω το καλύτερο που μπορώ τη δεδομένη στιγμή, χωρίς να θεωρώ φυσιολογική την παραίτηση, την άρνηση, τον φόβο, την αμφισβήτηση, τη δειλία, την εγκατάλειψη, την έλλειψη του ορίζοντα μπροστά μου, που δεν έχει να κάνει καθόλου με την ηλικία.
Είτε με ακόντιο λοιπόν στο χέρι, είτε με όπλο, είτε με μπάλα, είτε με ρακέτα, είτε με σφαίρα, είτε με δίσκο, είτε με ο,τιδήποτε εξυπηρετεί τον καθένα, ο αγώνας συνεχίζεται και πρέπει να συνεχίζεται, κρατώντας μας στον πυρήνα των πραγμάτων που είναι η ίδια η ζωή με τα μεγάλα της, αλλά και τα μικρά της, σαν όλα αυτά δηλαδή που κινδυνεύσαμε να χάσουμε πρόσφατα και που πρέπει να συνεχίσουμε να παλεύουμε να τα κρατήσουμε κοντά μας, αν πραγματικά πιστεύουμε σε αυτά και θεωρούμε πως αξίζουν τον κόπο.
Καλή επιτυχία σε όλους στον σημερινό αγώνα, που έχει μόνο νικητές!»