O KOINΩΝΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΠΡΟΤΥΠΑ
Ο αθλητισμός είναι ένα τεράστιο κοινωνικό γεγονός.
Ξεκινάει από τον άνθρωπο και καταλήγει στον άνθρωπο.
Από τα αρχαία χρόνια μέχρι και σήμερα σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης αποτελεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αναπόσπαστο μέρος της ζωής του ανθρώπου.
Προτείνει, εξελίσσεται και εκπαιδεύει μέσα από τις αρχές του και τις δομές του σε μια ανεξάντλητη αλληλεπίδραση με την κοινωνία και τις εποχές.
Αθλητισμός και υγεία.
Αθλητισμός και παιδεία.
Αθλητισμός και κοινωνικές δράσεις.
Αθλητισμός και ισότητα.
Αθλητισμός και δεκάδες άλλα πράγματα που θα μπορούσε κάποιος να συνδυάσει μαζί του και μάλιστα σε μία εποχή, που με την δύναμη των μέσων μαζικής ενημέρωσης και του διαδικτύου τα πάντα μεταφέρονται, τα πάντα μεγεθύνονται, τα πάντα μορφοποιούνται ανάλογα με τις ανάγκες των ανθρώπων, των συμφερόντων και των χρονικών στιγμών, που τα επιτάσσουν.
Θα μπορέσει άραγε ο αθλητισμός να διατηρήσει τον χαρακτήρα του μέσα από όλες αυτές τις διαδικασίες ή ήδη τον έχει χάσει;
Παραμένει για τα παιδιά μας ένας υγιής τρόπος ζωής και σκέψης ή ήδη ο κίνδυνος της επαγγελματικής ενασχόλησης με αυτόν είναι μεγαλύτερος;
Θα μπορέσει ο νέος να βρεί τα δικά του παραδείγματα και να τα αναγάγει σε πρότυπα στο πρωτάθλημα της δικής του ζωής;
Mπορούμε να διαχωρίσουμε τον επαγγελματικό από τον ερασιτεχνικό μαζικό αθλητισμό ή ο ένας αποτελεί στήριγμα για τον άλλο;
Mπορεί το Ολυμπιακό κίνημα στις μέρες μας να διασώσει τις αρχαίες ευγενείς ιδέες του ωραίου, του μεγάλου και του δυνατού και να τις μεταλαμπαδεύσει στα νιάτα μας;
Έχοντας ζήσει πολύ πρόσφατα στην Ελλάδα το εθνικό όνειρο της διοργάνωσης των Ολυμπιακών αγώνων του 2004 και έχοντας επισκεφτεί τα τελευταία πέντε χρόνια περισσότερα από 300 σχολεία σε Ελλάδα και Κύπρο, μιλώντας στα παιδιά για αθλητισμό, μια σειρά από ερωτήματα και προβληματισμοί γεννιούνται μέσα μας.
Τα δικά μας όνειρα, που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και εξελίχθηκαν μέσα στα στάδια παραμένουν ακόμα και σήμερα δυνατά και μπορούν να αποτελέσουν τα όνειρα της επόμενης και μιας σειράς ακόμα γενεών ή όχι;
Σας καλούμε κοντά μας όχι γιατί πιστεύουμε πως έχουμε τις απαντήσεις, αλλά γιατί ψάχνουμε τις απαντήσεις και μόνο μέσα από συλλογικές δράσεις και πρωτοβουλίες θα μπορέσουμε να τις βρούμε. Ειδικά σήμερα που η εποχή της παγκοσμιοποίησης προτάσσει γρηγοράδα και ομοιομορφία σε όλα και ειδικά σήμερα που αυτή η μαζικοποίηση δεν δείχνει να λειτουργεί.
Το ερώτημα παραμένει ένα και καθολικό. Μπορεί ο άνθρωπος να παραμένει πάνω από τα δημιουργήματά του ή αυτά έχουν πάντα την δύναμη να τον προσπερνάνε και να τον καταπίνουν;
Ποια από τις δύο σχολές του αθλητισμού τελικά επικρατεί; Εκείνη που λέει, πως η συμμετοχή είναι αυτή που μετράει ή εκείνη που πρεσβεύει πως μετά τον πρώτο είναι το χάος;
Αξίζει να το ανακαλύψουμε και ας θυμόμαστε πάντα, πως όσο ψηλά και αν φτάσει κάποιος, η μεγαλύτερη κορυφή θα είναι πάντα μέσα του.
Έχει άραγε ο αθλητισμός την εκπαιδευτική δύναμη να κάνει τον δρόμο προς την προσωπική μας κορυφή πιο εύκολο;
